Ο Λύσανδρος
Θέλει ν’ ἀλλάξει τοὺς θεσμοὺς ὁ Λύσανδρος.
Δὲν λησμονεῖ πὼς στὴν Ἀσία ὁ Ἀγησίλαος
τὸν ἔκανε στὸ τέλος διανομέα στὰ κρέατα.
Θέλει νὰ φύγει ἡ βασιλεία ἀπὸ Εὑρυπωντίδες καὶ Ἄγιδες
ν’ ἀνοίξει ὁ δρόμος ἐπιτέλους γιὰ τὸν ἴδιο…
Γι’ αὐτὰ ἄλλωστε ἀπὸ πολὺ παλιὰ ἐπιδέξια ἑτοιμάζεται
καὶ τὴ Σηστὸ χαρίζει μόνο σὲ δικούς του
ἐνῶ μὲ δεκαρχίες κι ἑταιρεῖες μυστικὲς
ἔχει γεμίσει τῆς Ἰωνίας τὶς πόλεις. Καὶ δὲν ἀποθαρρύνεται
μὲ ὅσα ἔπαθεν ὁ φίλος του ὁ Θώρακας. Δὲν τὸν πτοοῦν
τοῦ Φαρνάβαζου τὰ γράμματα στὴν πόλη.
Καὶ μπάζει πρῶτος τὸ χρυσὸ στὴ Σπάρτη.
Καὶ συστηματικὰ τὸν Παυσανία ὑπονομεύει…
Ἀλλὰ χρειάζεται καὶ κάτι ἄλλο ὁ Λύσανδρος.
Γιατὶ δὲν φτάνει ὁ λόγος ποὺ περίτεχνα τοῦ ἑτοίμασε ὁ Κλέων
νὰ ἐκφωνήσει, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα, στοὺς πολίτες.
Θέλει ὁπωσδήποτε χρησμὸ εὐνοϊκὸ ὁ Λύσανδρος.
Καὶ καταφεύγει -μάταια- πρῶτα στὴν Πυθία.
Καὶ στέλνει ἔπειτα -ἐξ ἴσου μάταια-
τὸν Φερεκλῆ στὶς Δωδωνίδες.
Ἀλλὰ ἐπιμένει.
Καὶ ἑτοιμάζεται πλέον νὰ καταφύγει
στοὺς ἱερεῖς τοῦ Ἄμμωνα, στοὺς Λίβυες, στοὺς ξένους…
Γιατὶ θέλει χρησμὸ ὁπωσδήποτε ὁ Λύσανδρος. Γιατὶ δὲν φτάνουν
οἱ δεκαρχίες, οἱ φίλοι, οἱ ἑταιρεῖες οἱ μυστικὲς
καὶ οἱ δωροδοκίες,
γιατὶ καλὰ γνωρίζει ὁ Λύσανδρος
πὼς δὲν δολοφονοῦνται οἱ θεσμοὶ
σὲ Λακεδαιμονίων τὴν ψυχὴ μὲ τέτοια…