Οι Έφοροι
οἱ ἔφοροι… τὴν ξύλληψιν ἐποιοῦντο. Λέγεται δ’ αὐτὸν μέλλοντα ξυλληφθήσεσθαι ἐν τῇ ὁδῷ… νεύματι ἀφανεῖ χρησαμένου… πρὸς τὸ ἱερὸν χωρῆσαι δρόμῳ…
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Α΄ 134
Ὁ Δάιος, ὁ Ἰσχαγόρας, ὁ Ἄκανθος, ὁ Χίονις,
ὁ Ἀλκινάδας
συλλογισμένοι κάθονται
στὶς μαῦρες τοῦ Κνακίωνα τὶς πέτρες.
Γιατὶ νεκρὸς εἶναι ἀπὸ χθὲς ὁ Παυσανίας·
κι ὅσο νά ‘ναι ἄλλα προσθέτει κι ἀφαιρεῖ ὁ θάνατος,
ἀλλιῶς ζυγίζουν τώρα τὰ ὑπὲρ καὶ τὰ κατά,
δὲν λησμονιέται ἡ ἀρχηγία στὶς Πλαταιὲς
οὔτε τὰ λόγια του στὸν Αἰγινίτη Λάμπωνα
ὅταν ἀνόσια γιὰ τὸ πτῶμα τοῦ Μαρδόνιου εἶχε προτείνει.
Κι ἦταν καλύτερα ποὺ ἔτσι ἤρθανε τὰ πράγματα,
ποὺ ἀπέτυχε αὐτὴ ἡ σύλληψη στὸ δρόμο…
Κι εἶναι ἀκόμα καὶ κάτι ἄλλο ποὺ τοὺς τρώει…
Ἐκεῖνο τὸ αἰφνίδιο τρέξιμο τοῦ Βασιλιᾶ
καθὼς ἀνέκφραστοι πλησίαζαν -ὅλοι μαζὶ-
νὰ τὸν συλλάβουν…
Γιατὶ εἶναι πιὰ γνωστό, ἔχει κυκλοφορήσει στοὺς πολίτες
-καὶ θὰ γραφτεῖ, θὰ μαθευτεῖ στοὺς Ἕλληνες-
πὼς κάποιος ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους
τοῦ ‘κανε νόημα μυστικὸ νὰ φύγει…
Καὶ θλίβονται τώρα τὸ ἴδιο οἱ ἔφοροι
καὶ στὴν ψυχὴ σηκώνουν ὅμοιο βάρος
οἱ τέσσερις γιὰ τὸ ἂν θά ‘πρεπε
ὁ πέμπτος ὅ,τι ἔκανε νὰ κάνουν,
κι αὐτὸς
γιατὶ ἀνάξια γιὰ τὴν πόλη καὶ τὸ ἀξίωμα εἶχε πράξει…