Jun 182015
Η Μνήμη Της Θάλασσας
Μὲ χείλη στραμμένα στὸ κύμα καὶ στὸν ἄνεμο
πρόσωπα ἀγαπημένα π’ ἀρχίσαν τὴ ζωή τους σ’ ἕνα σκάφος
μὲ μαντίλια ποὺ κάποτε νότισε ὁ ἀποχαιρετισμὸς
γνέφουν στὴν ἀνήμπορη μνήμη μου…
Πιστὸς σὲ μιὰ γῆ μὲ ἱστία ἀμετακίνητα
ἀναμένοντας κύματα ποὺ δὲν ἔφτασαν ἄλλοτε στὶς ἀκτὲς
προσεύχομαι ἀκλυδώνιστος γιὰ τὸν ἐρχομό σου
κι ὁ πόνος τῶν περασμένων ἡμερῶν
τὶς νύχτες π’ ἀλητεύουμε μονάχοι στὶς προκυμαῖες
μοῦ χαρίζει φράσεις λησμονημένων τραγουδιῶν
γιὰ νὰ σοῦ φέρω
τὸν τελευταῖο ἀποχαιρετισμό μου…