Jun 182015
Η Κοπέλα Και Η Φωνή
Ἂς μὴν ξεχαστεῖ πιὰ οὐρανὸς στὰ μάτια σου
κι ἂς μὴν ἀκολουθήσει ποτάμι τὰ βήματά σου·
μόνο θυμήσου τὴν ἀσάλευτη βροχὴ
ποὺ περιμένει ἕνα νεῦμα τῶν χειλιῶν σου
καὶ μίλα μίλα μου μὲ τὴν ἀστείρευτη φωνή σου.
Σὲ κοιτοῦσε στὰ μάτια τὸ νερὸ τῆς χώρας μου
φοβισμένο ἀπ’ τὸν πολὺ ἥλιο
μὰ σὺ ἴσκιο μὲ ἴσκιο ἔγινες φεγγάρι
ἄστρο μὲ ἄστρο ἔσβησεν ἡ φωνή σου.
Γαλήνη ποὺ δὲν ἄφησες τὰ μάτια μου νὰ σὲ τελειώσουν
σ’ ἀναζητοῦν οἱ νύχτες ποὺ σὲ γνώρισαν
καὶ τὰ δάχτυλα ποὺ ἔμειναν ἀγάλματα
κι ἡ βροχὴ ποὺ σοὺ ἑτοιμάζει ἕνα μνῆμα
στὸ βάθος τῶν πραγμάτων…