Jun 182015
Αιωνιότητα
Θὰ φύγουμ’ ἕνα βράδυ πρὸς τὸ νότο
μικρὲς σκιὲς κι ἀθύρματα κυμάτων
ἀνάσες καὶ μορφὲς ἀποσταμένες·
σκαριὰ ποὺ ναυπηγήσαμε μονάχοι,
γιὰ μακρινὰ ταξίδια καὶ γιὰ τάφους
-φυτέψαμε θερίσαμε σὲ βράχους-
θὰ φύγουμ’ ἕνα βράδυ πρὸς τὸ νότο
καὶ πίσω μας θὰ κλαίει ἡ ἀνατολή…