Jun 182015
Τάφος 2207
Εἶμαι ἕνα στάχυ περιπλανώμενο
στοὺς βραδινοὺς ἤχους ποὺ σὲ θυμίζουν.
Κατεβαίνει ὁ ἄνεμος ἀπ’ τὰ μονοπάτια τῶν λόφων
καὶ στὸ σταυρό σου ἀπαντάει τὴ νύχτα
κατεβαίνει ἡ λύπη ἀπ’ τὴν ὑγρὴ ἄσφαλτο
καὶ στὸν τάφο σου ἀπαντάει τὸν ἄνεμο
κατεβαίνει ἡ ἀγάπη μου ἀπ’ τὸ χρόνο
καὶ δὲ σὲ βρίσκει πουθενά.
Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ δύση μὲ τῶν κορυδαλλῶν
τὰ τελευταῖα σφυρίγματα
μ’ ὅλες τὶς πολιτεῖες καὶ τὶς θάλασσες ποὺ δὲν ἄλλαξες
φτωχὰ παντέρημα καὶ ρημάδια
τὰ μάτια μου σὲ χαιρετοῦνε…