Ο Κλήρος
Καὶ ἔστησαν δύο… Βαρσαββᾶν καὶ Ματθίαν…
λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης… ἐξ ἧς παρέβη
Ἰούδας… καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος εἰς τὸν Ματθίαν.
ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, Α΄ 23-26
Εἶν’ ὥρα τρίτη κι εἶν’ ὁ δρόμος τοῦ Σαββάτου
ἀπ’ τὸν παλιὸ ἀντίλαλο ἀλλαγμένος…
Πόσες αὐγὲς τὸ θάμπος θὰ ὡριμάζει
βρίσκοντας τὴν ψυχή του κρεμασμένη;
Πόσες φορὲς σὲ ἄλλους μυστικὰ
θὰ βγεῖ νὰ δείξει τὶς πληγές Του;
Πόσους αἰῶνες ποὺ θὰ κείτεται μονάχος
βαθιὰ στὴ γῆ τοῦ Ἀκελδαμᾶ
ὁ συναριθμημένος;
Τρία φεγγάρια δρόμο Ἐκεῖνος μέσα του θαμμένος·
κι αὐτὸς στὰ κράσπεδα τῆς πολιτείας βουβὸς
μὲ τὸ σχοινὶ στὰ χέρια ἀποσταμένος·
πῶς θὰ γινόταν νὰ μὴ ‘ρθεῖ τὸ μήνυμά Του;
Καὶ στοῦ Θεοῦ καὶ στοῦ προδότη τὰ ἱμάτια
ὁ κλῆρος…