Οι Θόρυβοι
Ἔλαβε μέρος στὴν Ἐκστρατεία τῆς Ἀμφιπόλεως καὶ ἔσωσε, στὴ μάχη τοῦ Δηλίου, παίρνοντάς τον στὸν ὦμο του, τὸν Ξενοφώντα ποὺ εἶχε πέσει ἀπὸ τὸ ἄλογο. Τότε, ἐνῶ ὅλοι οἱ Ἀθηναῖοι τὸ εἶχαν βάλει στὰ πόδια αὐτὸς ὀπισθοχωροῦσε ἤρεμα, γυρίζοντας πότε πότε καὶ ἀγριοκοιτάζοντας, ἕτοιμος νὰ ἀντεπιτεθεῖ ἐὰν ὑφίστατο ἐπίθεσιν. Ἐπίσης ἔλαβεν μέρος καὶ στὴν ἐκστρατεία τῆς Ποτειδαίας… Τότε λένε πὼς ἔμεινε ὅλη τὴ νύχτα ὄρθιος στὴν ἴδια στάση (ὅτε καὶ μείνας διὰ νυκτὸς ὅλης ἐφ’ ἑνὸς σχήματος) βυθισμένος σὲ σκέψεις καὶ ἐκεῖ πῆρε τὸ βραβεῖο τῆς Ἀνδρείας…
“Σωκράτης”, ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ
Καὶ ἐπειδὴ μεγάλωνε συνέχεια ἡ βοή, ἀφοῦ ἵππευσε παίρνοντας τὸν Λύκιο καὶ τοὺς ἱππεῖς ἔσπευσε σὲ βοήθεια. Κι ἀμέσως ἄκουσε τοὺς στρατιῶτες νὰ βοοῦν θάλαττα, θάλαττα…
ΞΕΝΟΦΩΝ
Ἔτσι πάντα δικός μας καὶ κοντά μας ὡς εἶναι,
ὄχι μονάχα σὲ σκέψεις βυθισμένος
ἀλλὰ καὶ “ὄρθιος στὴν ἴδια στάση ὅλη τὴ νύχτα”
στὸ Δήλιο ἥρωας, στὴν Ποτείδαια μαχητής,
στὸ τέλος τῆς παρατάξεως Αὐτὸς
μ’ εὐθύνες νὰ πισωγυρνάει καὶ ν’ ἀποκρούει,
ἂν ἦταν, ἂν γινότανε καὶ τώρα νὰ φανεῖ
ποὺ Σκύθες Πάρθοι καὶ Ὑπερβόρειοι ἐναντίον μας βάλλουν
καὶ μύριοι μείναμε δίχως Ξενοφώντα
νὰ τρέξει μπρὸς μὲ τὸ ἄλογο νὰ δεῖ,
καὶ μεγαλώνουνε οἱ θόρυβοι μπροστὰ
καὶ ἔρπει ἡ σύγχυση στοὺς πίσω
(καὶ φαίνεται νὰ γονατίζουν οἱ σημαῖες)
ἂν ἦταν, ἂν γινότανε καὶ τώρα νὰ φανεῖ
(ποὺ ὄχι μόνο ἀπὸ βορρᾶ μᾶς περισφίγγει Ἀσία)
Ἐκεῖνος δὲν θ’ ἀμφέβαλλε ποτὲ
πὼς ὅσο πᾶνε Λακεδαιμόνιοι καὶ Ἀθηναῖοι μαζὶ
θάλαττα, θάλαττα, οἱ θόρυβοι στὸ τέλος πάντα θὰ σημαίνουν…