Ιεριχώ
καὶ ἀνακραγέτω πᾶς ὁ λαὸς ἅμα…
καὶ… πεσεῖται αὐτόματα τὰ τείχη τῆς πόλεως
ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ, ΣΤ΄ 4-5
Μὴ γελαστεῖτε ἀπὸ τὰ λόγια τὰ πικρὰ
μὴ γελαστεῖτε ἀπὸ τὰ χείλη τὰ σκυμμένα.
Εἶναι τὰ βήματά μας θάνατος καὶ δύναμη…
Ἐδῶ σ’ αὐτὴ τὴ γῆ ποὺ τόσο ἀγαπήσαμε
ξένοι θὰ μένετε·
τί ἂν εἶστε νικητὲς ἢ νικημένοι.
Πάνω ἀπ’ τὴν ἄσφαλτο,
τὶς ράγες ποὺ ὁδήγησαν τὸ χρόνο ὣς ἐμᾶς,
πέρα ἀπ’ τὰ μάτια σας ποὺ δὲν τὰ νιώσατε ποτὲ
τὴν ἴδια νύχτα ποὺ θά ‘ν’ ἕτοιμες οἱ σάλπιγγες τῶν ἄλλων,
σὰν σηκωθοῦμε γιὰ νὰ φύγουμε ἀπὸ ἐδῶ
μ’ ὅλα τὰ πεθαμένα ὄνειρά μας, μὲ τὶς φωνὲς
ποὺ δὲν ἀκούσατε ποὺ δὲν θ’ ἀκούσετε ποτὲ
μ’ ὅλες τὶς ὧρες ποὺ μᾶς ἄφησαν ρημάδια,
ἔτσι ἄβουλα καὶ σιωπηλὰ
μὴν ξαφνιαστεῖτε ἂν πίσω μας θὰ πέσουνε τὰ τείχη…
Τάσος Ζερβός – ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ (1957)
1