Jun 182015
Η Σμέρνα
Ἄβατη εἶσαι σὰν ἀντιύλη τοῦ Σαββάτου
κι ἄφαντη γίνεσαι ὅταν γεμίζει τὸ φεγγάρι,
κι αὐτὸν τὸν πρόναο ἀνάμεσα στὰ γόνατά σου
ποὺ περιέφραξες μὲ ἄδηλες πρωινὲς ἀναπνοὲς
μόνον μελισσουργοὶ μποροῦν καὶ τὸν διακρίνουν…
Ἀλλὰ καλοῦ-κακοῦ ὅσο μπορεῖς ν’ ἀκινητεῖς.
Σὲ ἄπνοια μόνον τὰ παράθυρα ν’ ἀνοίγεις,
μὴν πολυβγαίνεις, ὅταν λείπω, γιὰ νερό,
καὶ μὴν ἀφήνεις χαραμάδες στὴ ζωή σου.
Γιατὶ εἶναι σμέρνα γύρω σου ὁ κόσμος…